De Kinderen van de Kwintessens
‘De kinderen van de Kwintessens’ beschrijft een chaotisch familiegebeuren in Barcelona, ongeveer tien jaar na het toetreden van Spanje tot de EU. Dit gebeurde in 1986, ondanks dat er op een aantal terreinen van de onderhandelingen nog 'moeilijkheden' waren.
Hoewel de dictator Franco dood was, had zijn bureaucratie hem overleefd en het mandaat om Europese regels op dictatoriale wijze af te dwingen, leidde tot massale corruptie. Temidden van de toenemende ontreddering probeert een biologische vader zijn teruggevonden kinderen te onderwijzen in de mysteriën van het leven.
Mede hierdoor zwerven de kinderen dakloos rond en creëren tijdens de absurde nasleep van de Spaanse Burgeroorlog op feilloze manier hun eigen oplossingen.
De cover is ontworpen door Meraki Cover Design.
Biografie
Ellen-Jane Dijkstra werd in Amsterdam geboren als jongste van twee zusjes.
Toen ze drie jaar oud was scheidden haar ouders en immigreerde haar moeder naar Suriname. Haar moeder vertelde weleens dat ze direct verwant waren aan de
sprookjesschrijver Waling Dijkstra, maar behalve dat dyslexie in die kant in de familie veelvuldig voorkwam had ze geen actieve herinnering aan de Friese familie. Op 19-jarige leeftijd vertrok ze met het nieuwe gezin van haar moeder naar Nederland.
Twee jaar later vond ze haar biologische vader in Brussel. Hij was straatarm, een marxist die probeerde van zijn pen te leven. De gesprekken met hem hebben een beslissende invloed op haar leven gehad.
Terug in Nederland ging ze naar de theaterschool in Amsterdam, waar ze de opleiding klassieke dansdocent afmaakte. In Parijs volgde ze de Mimeopleiding van Ethienne Decroux.
Twee jaar daarna werd ze aangenomen bij de Ä’cole de Mime van Marcel Marceau en maakte deel uit van de equipe van ‘Le Theatre de la Sphere’.
Ze werkte in Barcelona als mimespeler bij het cabaret LLantiol, waar ze begon met het schrijven van ‘De kinderen van de Kwintessens’. In het verhaal wordt de familienaam van de protagonist door zijn omgeving verbasterd tot de auteursnaam die zij uiteindelijk voor
zichzelf heeft gekozen.
In Amsterdam werd ze docent aan de school van pantomimespeler Rob van Rijn.
Ellen-Jane was vastbesloten om haar denkbeelden onafhankelijk door te geven aan een groep
getalenteerde jongeren, waarmee ze onderzoek deed naar het kernpunt van haar interesse: ‘Iconographie en Beweging’. Uit dit onderzoek kwamen verschillende voorstellingen in de vrije sector voort, zoals: ‘De verzoeking van de heilige Antonius’, naar het drieluik van Jeroen Bosch.
Zij was een late intreder op de Vrije Universiteit van Amsterdam, waar ze vergelijkende kunstwetenschap- pen studeerde.
In 2017 vertrok ze met haar echtgenoot Kees Klavers naar Bonaire.
Na diens dood verdiept ze zich in het schrijven van geëngageerde fictie en politieke satire.
Reviews
"The language is simple but vivid, the many characters and adventures never bore the reader."
MARIA
Babidibu Libros, Barcelona
